Αμαλία

Hilarious

ROSS: Uh, excuse me. Evolution is not for you to buy, Phoebe. Evolution is scientific fact, like, like, like the air we breathe, like gravity.
PHOEBE: Ok, don’t get me started on gravity.

😀

Constructivist theory and capitalism

Kevin Smith RuLeZ 😛

K. Jean-Jacques Dietrich
Department of Semiotics, Stanford University
Paul Hubbard
Department of Sociology, Harvard University

1. Capitalism and the postpatriarchial paradigm of consensus

The characteristic theme of Werther’s[1] critique of neotextual deconceptualism is the bridge between class and culture. Therefore, Sontag promotes the use of constructivist theory to read and deconstruct society.

In the works of Madonna, a predominant concept is the distinction between opening and closing. The postpatriarchial paradigm of consensus suggests that academe is intrinsically used in the service of outmoded perceptions of sexual identity, given that Lacan’s essay on modernist libertarianism is invalid. But von Junz[2] holds that we have to choose between capitalism and subtextual sublimation.

Sartre suggests the use of the postpatriarchial paradigm of consensus to attack the status quo. In a sense, a number of desituationisms concerning not, in fact, theory, but pretheory may be revealed.

If capitalism holds, we have to choose between the postpatriarchial paradigm of consensus and the deconstructive paradigm of consensus. However, constructivist theory states that class has significance.

In Chasing Amy, Smith affirms postconstructivist narrative; in Mallrats he denies capitalism. But Lyotard promotes the use of constructivist theory to read sexual identity.

2. Discourses of failure

If one examines structural Marxism, one is faced with a choice: either reject the postpatriarchial paradigm of consensus or conclude that language is meaningless. The main theme of the works of Smith is a subcapitalist totality. It could be said that the ground/figure distinction which is a central theme of Smith’s Chasing Amy is also evident in Dogma, although in a more mythopoetical sense.

Lacan uses the term ‘dialectic materialism’ to denote not depatriarchialism, but predepatriarchialism. In a sense, de Selby[3] implies that we have to choose between capitalism and textual Marxism.

Many discourses concerning postmaterialist theory exist. But if the postpatriarchial paradigm of consensus holds, we have to choose between constructivist theory and Sontagist camp.

Foucault’s model of the postpatriarchial paradigm of consensus states that society, somewhat paradoxically, has objective value. In a sense, several depatriarchialisms concerning the role of the poet as participant may be discovered.

1. Werther, A. H. C. ed. (1982) The Narrative of Dialectic: Capitalism and constructivist theory. O’Reilly & Associates

2. von Junz, P. (1977) Capitalism in the works of Smith. Cambridge University Press

3. de Selby, C. B. T. ed. (1980) The Collapse of Context: Neocapitalist appropriation, feminism and capitalism. Harvard University Press

lol είχα διαβάσει στην Ψηφιακή Ζωή πρώτη φορά για αυτήν την μηχανή παραγωγής μεταμοντέρνων κειμένων. Τον σύνδεσμο τον βρήκα στο So What!, περισσότερα για τους Ασυνάρτητους (lol) στο blog του Ν. Δήμου.

Michelle Malkin

I’m spinning around…

Rudy Giuliani’s answer to everything

Το τέλος είναι όλα τα λεφτά 😉

ΥΓ: αυτού του είδους τα βιντεάκια έχουν πολύ γέλιο :Ρ

ΥΓ2: Republicans better vote for Ron Paul.

Οι οχτροί

Surfάροντας στο google για την Φιλελεύθερη Συμμαχία έπεσα στο forum της Νεολαίας του Λάος.

Η διακήρυξη καλεί για τον χωρισμό του κράτους από την εκκλησία, την αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών και την αναγνώριση του δικαιώματος του εθνικού, φυλετικού και θρησκευτικού αυτοπροσδιορισμού του κάθε Ελληνα πολίτη. Για την Παιδεία, η διακήρυξη προτείνει μεταξύ άλλων πλήρη ανεξαρτητοποίηση από το κράτος όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κάθε βαθμίδας, καθώς και την καθιέρωση της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας του ελληνικού κράτους.

(Αναδημοσίευση από ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 15/12/2006)

Αν νομίζατε ότι ΠΑ.ΣΟ.Κ και ΣΥΝ είναι οι κυριότεροι ιδεολογικοί μας εχθροί, κάνετε λάθος!… Έπεσαν οι μάσκες και τα προσχήματα! Προσέξτε: Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών! Ούτε καν «ελαφριών»! Όλων!! Δεν μπαίνουν πλέον καν στον κόπο να μας φέρουν «τούμπα» που λένε, να μας ξεγελάσουν! Έχουν στις θέσεις τους συμπυκνωμένα όλα όσα πολεμάμε!… Και επίτηδες έβαλα τη σκληρή λέξη «εχθροί»! Ναι, Εχθροί! Γιατί, αν δεν το καταλάβατε είμαστε καταμεσής ενός ιδεολογικού πολέμου!

Τα έντονα γράμματα δικά τους 🙂 Ώστε είμαστε οι οχτροί τους….
Στα σχόλια διάβασα κάτι γραφικά του στυλ ότι είμαστε βαλτοί «από τους κυρίαρχους στον κόσμο Σιωνιστές και τους δούλους-φίλους τους». 😀

iCon, Steve Jobs

Μόλις ανακάλυψα το παραπάνω βίντεο που έχει ανεβάσει το nylon.gr στο youtube!
Στο blog του papo μπορείτε να διαβάσετε ένα review του βιβλίου και εδώ μπορείτε να ακούσετε τον λόγο του Jobs στον οποίο αναφέρεται ο Νίκος Δήμου.

ΥΓ: Ελπίζω να μην αφήσει τους mac ο Jobs για να γίνει ο Berlusconi των Ηνωμένων Πολιτειών!
ΥΓ2: Αν και σε μερικά θέματα θεωρώ ότι έχει καλές απόψεις.

quiz

Ποιός είπε την παρακάτω φράση:

«Hatred as an element of struggle; unbending hatred for the enemy, which pushes a human being beyond his natural limitations, making him into an effective, violent, selective, and cold-blooded killing machine. This is what our soldiers must become …»

1) Darth Vader
2) Hitler
3) Mussolini
4) Ghandi
5) Mother Teresa
6) Christ
7) Che Guevara

«Hatred leads to power.
Power leads to victory.
Let your anger flow through you.
Your hate will make you strong.» – Sith Philosophy

Απάντηση:
Το νούμερο 7)

😛

web 2.0 υπηρεσία Κριτικής

Στις ελληνικές υπηρεσίες web 2.0 όπως το sync blogs, το buzz και το Skroutz που θεωρώ χρήσιμες από εχτές συμπεριλαμβάνω και το Critics.gr που μου πρότεινε ένας φίλος.

Όπως γράφουν και οι δημιουργοί του είναι μια «μεταμηχανή» συλλογής πληροφοριών και κριτικών. Κάθε προϊόν έχει μια σύντομη περιγραφή και από κάτω υπάρχουν διάφορες κριτικές από περιοδικά, εφημερίδες, ιστότοπους και χρηστών της υπηρεσίας που το έχουν αγοράσει ή χρησιμοποιήσει. Με έναν πολύ απλό τρόπο μπορούμε να δούμε ποια είναι η γνώμη των media και των χρηστών ώστε να έχουμε μια πιο σφαιρική άποψη πριν από κάθε αγορά. Η τελική βαθμολογία βγαίνει από τον μέσο όρο του συνόλου των κριτικών.

Το μότο τους είναι αντικειμενικότητα μέσα από την πολυφωνία. Όσο πιο πολλά άτομα συμμετέχουν τόσο πιο πολύ ανεβαίνει η αξιοπιστία του αποτελέσματος.

Εγώ πάντως βρήκα ιδιαίτερα χρήσιμη την κατηγορία με τις ταινίες, θα την δω κριτικός 😉

Ποτοαπαγόρευση για τους κάτω των 18

Ο Αβραμόπουλος λέει θέλει να θέσει τέλος στην «απαράδεκτη κερδοσκοπία εις βάρος της υγείας των παιδιών μας». Θα καταθέσει ένα νομοσχέδιο που θα απαγορεύει την πώληση τσιγάρων και ποτών στα άτομα κάτω των 18.

Μπορείς να κάνεις σεξ, να παντρευτείς, να επιλέξεις το μελλοντικό σου επάγγελμα, ακόμα και να εργαστείς αν είσαι κάτω των δεκαοκτώ αλλά δεν θα μπορείς να πιεις μια μπύρα… ωραία. Μάλλον ο κύριος έχει ξεχάσει πως είναι να είσαι κάτω των δεκαοκτώ.

Πάντα έβρισκα χαζό τον νόμο που ισχύει στην Αμερική που απαγορεύει στα άτομα κάτω των 21 την αγορά αλκοολούχων ποτών… Πολλά παιδιά εκεί με το που φτάνουν σε αυτήν την ηλικία κάνουν σαν χαζά, ακριβώς όπως κάνουν πολλοί από εμάς εδώ στα 15 και 16. Την βλακεία/υπερβολή θα την κάνεις είτε στα 16, 17, είτε στα 18, 21… απλά η διαφορά είναι ότι είναι πιθανό να κρατάς τιμόνι στην δεύτερη περίπτωση και αυτός είναι ένας θανάσιμος συνδυασμός.

Καλύτερα πριν τα 18 λοιπόν παρά μετά.