Επειδή έχει φάει φλας το blog του Νικόλα και το wordpress δεν εμφανίζει τα μηνύματα μου, θα παραθέσω εδώ το post μου που έχει μπλοκαριστεί (προφανώς εφόσον έδωσε απάντηση, ως admin αυτός το βλέπει αλλά δεν έχει παρατηρήσει ότι είναι για moderation και ότι πρέπει να το κάνει approve για να το βλέπουμε και οι υπόλοιποι.) . Στο part 2 θα παραθέσω πάλι εδώ την απάντηση μου στο τελευταιο του μύνημα γιατί μπλοκάρετε ως spam όταν πάω να την ποστάρω :Ρ (και προφανώς για να δει ότι έχουν χαρακτηριστεί ως spam κάποια μηνύματα θα πρέπει να κάνει login στο e-mail το οποίο είχε δηλώσει όταν έφτιαξε το blog. Και αν πλέον χρησιμοποιεί άλλο mail ως κύριο και αυτό το ελέγχει σπάνια τότε τρέχα γύρευε…ένας από τους λόγους που δεν πάω το wordpress και πάρα πολύ… μου έχει συμβεί και σε άλλα blogs, ίσως γιατί μπορεί να δήλωσα λάθος σελίδα ή mail, δεν ξέρω με ποιά κριτήρια διαλέγει τι είναι spam και τι όχι). Νικόλα αν διαβάζεις αυτό το κείμενο κάνε approve το κείμενο που περιμένει approval… 🙂
(δοκίμασα να τον ειδοποιήσω και με άλλους browsers και άλλα OS αλλά τπτ, δεν είναι cookies… τι να πω μπλόκαρε όλον τον ISP?!?)
======================================
Κοιτα η αξία ή θα είναι υποκειμενική ή αντικειμενική. Τα πράγματα δεν έχουν εγγενή αξία, την αξία τους την θέτουν τα άτομα ανάλογα με τις υποκειμενικές τους προτιμήσεις. Νομίζω μονάχα οι Μαρξιστές συνεχίζουν να πιστεύουν στην -obsolete πλεον- αντικειμενική αξία των πραγμάτων (παρ'οτι ο Eugen von Böhm-Bawerk απέδειξε ότι η εργασιακή θεωρία της αξίας είναι λάθος). (δεν νομίζω να υπάρχουν σύγχρονοι οικονομολόγοι που να θεωρούν ότι υπάρχει αντικειμενική αξία.)
(η αξία δίνεται ατομικά άρα ο jevons δεν μπορεί να κάνει λάθος στην πρόταση του αυτή, κάτι έχει utility γιατί θεωρούμε ότι συνεισφέρει στην ευτυχία μας, προσθέτοντας ευχαρίστηση ή αφαιρώντας/γλυτώνοντας μας πόνο. Κάθε επιλογή μας μπορεί να αναχθεί σε αυτόν τον σκοπό, ακόμα και η αυτοκτονία και η αυτοθυσία (τελικά δεν υπάρχουν ανιδιοτελείς πράξεις), πόσο μάλλον ανταλλαγή της εργασίας μας για ένα μασάζ ή η αγορά ενός παγωτού ή ενός σπιτιού. Κάτι είναι χρήσιμο μονάχα αν εξυπηρετεί αυτόν το σκοπό (φέρνει ευχαρίστηση ή διώχνει πόνο, γι' αυτό είναι χρήσιμη και η κληρονομιά για έναν γονιό.) Τέσπα μην ξεφέυγω ;-))
Αφού η αξία είναι υποκειμενική και εφόσον δέχεσαι την ιδιοκτησία του εαυτού μας τότε πρέπει να δεχθείς την ανταλλαγή τις διδασκαλίας μου με το μασάζ της Ξανθιάς θεάς (τόσο αξιολογούμε ο καθένας μας την εργασία του άλλου).
Αν δεν την δεχθείς γιατί αυτόματα έτσι ζημιώνονται άλλα άτομα, -εφόσον τα παιδιά της έχουν Παιδεία από τον καλύτερο εκπαιδευτικό του Κόσμου ενώ όλα τα άλλα παιδιά όχι-, τότε έχουμε δύο τινά: Ή θα μου απαγορεύσεις να διδάξω τα παιδιά της (παραβιάζοντας το δικαίωμα μου να διαθέσω το σώμα και τον νου μου όπως εγώ θέλω, αναιρώντας δλδ την self-ownership. Επίσης ζημιώνονται και όλα τα άτομα της Κοινωνίας μην αποκτώντας 2 πάρα, μα πάραπάρα πολύ καλά καταρτισμένα άτομα ανάμεσα τους αλλά και αυτά τα δύο παιδιά ζημιώνονται που δίχως να έχουν ευθύνη τους στερείται αυτή η εκπαίδευση. Τους ζημιώνεις γιατί ζημιώνονται άλλοι… φάυλος κύκλος, Ποιοι ζημιωμένοι έχουν δίκιο και ποιό από τα δύο μέρη θα αποφασιστεί να βγεί ζημιωμένο στο τέλος, με βάση ποιόν ηθικό κανόνα επιλέγεται να ζημιωθεί το ένα μέρος αντί του άλλου;. Άρα η απαγόρευση δεν είναι λύση για τους εξισωτιστές γιατί έρχεται σε αντίθεση με την βασική τους αρχή, της μη-ζημιάς δίχως να υπάρχει ευθύνη.) ή θα με εξαναγκάσεις να διδάξω και όλα τα υπόλοιπα παιδιά, δλδ να κάνεις το σώμα μου κοινό resource όπου όλοι έχουν δικαίωμα από λίγο και θα πρέπει να μοιραστεί δίκαια η χρήση του. Δλδ να με κάνετε ιδιοκτησία σας (πάει περίπατο η self-ownsership μου), κοινώς να με κάνετε σκλάβο σας.
Και στις δύο περιπτώσεις αναιρείται το δικαίωμα μου να χρησιμοποιήσω και να διαθέσω το σώμα μου όπως επιθυμώ (self-ownership), να εκπαιδεύσω τα παιδιά της Ξανθιάς ή να μην διδάξω όλα τα υπόλοιπα παιδιά. Το δικαίωμα μου στην ιδιοκτησία του σώματος μου στο παραπάνω παράδειγμα έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το "δικαίωμα" που υποστηρίζουν οι εξισωτιστές. Δεν μπορούν να ισχύσουν και τα δύο ταυτόχρονα, άρα ένα από τα δύο δεν είναι δικαίωμα. Ως φιλελεύθερος πιστεύω ότι κάθε άτομο πρέπει να είναι ελεύθερο να κάνει ότι θέλει το σώμα του, κάθε άτομο έχει δλδ ιδιοκτησιακό δικαίωμα επάνω στον εαυτό του. Ή θα είσαι ιδιοκτησία του εαυτού σου ή θα ανήκεις σε άλλα άτομα τα οποία θα ασκούν τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα επάνω σου (χρήσης και διάθεσης του σώματος σου, απαγόρεύοντας σου να διδάξεις τα δύο παιδιά ή βάζοντας σε να διδάξεις με το ζόρι όλα τα υπόλοιπα παιδιά όπως ακριβώς οι ιδιοκτήτες ενός βοδιού το βάζουν με το ζόρι να οργώσει το χωράφι). Από την αρχή της self-ownership πηγάζουν όλες οι ελευθεριές μας, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της φιλελεύθερης κοινωνίας.
"δεν πιστεύω οτι η άρνηση κληροδοτημάτων σε, λ.χ. τίτλους ευγενείας, καταπατά το self-ownership."
Βασικά δεν γνωρίζω τι ακριβώς σημαίνει τίτλος ευγενείας. Αυτοαποκαλούμαι Χ (Πρίγκιπας, Nəgusä nägäst ή δεν ξέρω πως αλλιώς) και μετά διεκδικώ το αποκλειστικό δικαίωμα στον χαρακτηρισμό αυτόν; Τι είδους ιδιοκτησία είναι τούτη; Πνευματική; Αν ναι δεν θεωρώ ότι είναι ιδιοκτησία και άρα δεν μπορεί να κληρονομηθεί. Αν αποκαλεί τον εαυτό του πχ Πρίγκιπα και αυτό σημαίνει ότι έχει ιδιοκτησιακά δικαιώματα επάνω στους "υπήκοους" του τότε πάλι δεν μπορει να θεωρηθεί ιδιοκτησία εφόσον καταπατά το self-ownership των ατόμων που αποκαλεί υπήκοους του (και άρα δεν μπορεί να τον κληροδοτήσει, πως να κληροδοτήσεις κάτι που δεν σου ανήκει;).
ΥΓ: Επίσης υπάρχει το εξής πρόβλημα στην επίτευξη της "δικαιοσύνης" των εξισωτιστών. Πως γνωρίζεις ότι κάποιοι ζημιώνονται; Πως γνωρίζεις πόσο ζημιώνονται εφόσον η ζημιά είναι υποκειμενική (συνάρτηση της αξίας που δίνουν οι άνθρωποι στα πράγματα); 10 ευρώ (ή ένα αντικείμενο χ) έχουν άλλη αξία για τον Bill Gates, άλλη για εμένα και άλλη για έναν άστεγο. (Η αξία δεν μετριέται σε €, είναι μια κλίμακα προτιμήσεων, η τιμή μετριέται σε €, μην μπερδέψεις την τιμή με την αξία.) Εσύ μπορεί να θεωρείς οτι ζημιώνεσαι αν ο τάδε κληρονομίσει χ€ εγώ από την άλλη μπορεί να μην δίνω αξία στα χ€ και άρα να μην θεωρώ ότι ζημιώνομαι. Ο Σχεδιαστής πως γνωρίζει την ζημιά και την ένταση της; Πάει και ρωτάει το κάθε άτομο ξεχωριστά -10.000.000 άτομα;-ή δρά σύμφωνα με το τι θεωρεί αυτός αδικία και ζημιά για τους άλλους; Και πως θα κάνει την μοιρασιά; Αν δράσει από μόνος του τότε αναγκαστικά θα πράξει την αδικία εφόσον δεν γνωρίζει ποιός είναι ζημιωμένος και πόσο. Κάποιους θα ωφελείσει περισσότερο και κάποιους λιγότερο (το όφελος και η ζημιά είναι υποκειμενική, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για την κληρονομιά κάποιου άλλου ατόμου).
Σήμερα έμαθα από την τηλεόραση ότι ο αγαπημένος μου καρτουνόγατος γιόρτασε τα 28α γενέθλια του πριν λίγες ημέρες (γεννήθηκε 
Ο \"Νεοφιλελεύθερος\" 
