επαναλάμβανε συνεχώς η κυρία ενός τηλεοπτικού πάνελ για τις στριπτιζέζ. «Δεν σας βλέπουν οι πελάτες σαν γυναίκες αλλά σαν ένα κομμάτι κρέας»*.
Πρώτον όλοι είμαστε κομμάτια κρέατος, για την ακρίβεια είμαστε μόνο κρέας (και οστά). Και η ψυχή κρέας είναι, αν δεν το πιστεύει μπορεί να αφαιρέσει ένα κομματάκι κρέατος από τον εγκέφαλο της, όπως έκανε και ο Χάνιμπαλ Λέκτερ στο θύμα του στην «Σιωπή των Αμνών 2», και θα δει άμεσα τα αποτελέσματα που θα έχει στην Ψυχή της.
Δεύτερον τις στριπτιζέζ φυσικά και τις βλέπουν σαν γυναίκες. Για παράδειγμα την κυρία αυτήν μπορεί να την βλέπουν ως άνθρωπο (abstract) αλλά δεν την βλέπουν σαν γυναίκα γιατί ως τέτοια είναι αδιάφορη. Ίσως από εκεί να πηγάζει και το μίσος της για την σάρκα.
Η superclass είναι ο Άνθρωπος, ο άνδρας και η γυναίκα είναι subclasses της. Αυτό που κυρίως διαφοροποιεί τις δύο αυτές subclasses είναι η εμφάνιση, το κρέας. Αν ήταν αλλιώς και ήμασταν μονάχα «πνεύμα» τότε οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα κάναμε διακρίσεις στην επιλογή συντρόφου με βάση το φύλο.
*Μάλιστα έφτασε στο σημείο να κατηγορήσει έναν στριπτιζέρ για πορνεία επειδή χορεύει για γυναίκες… «Πουλάς το κορμί σου«. Δεν το πουλάει το ενοικιάζει, όπως άλλωστε όλοι όσοι εργάζονται, σε κάθε εργασία. Ενοικιάζουν το κορμί τους (χέρια, πόδια, εγκέφαλο) σε άλλους ανθρώπους για να βγάλουν χρήματα.
«Every system of ethics that preached sacrifice grew into a world power and ruled millions of men. Of course, you must dress it up. You must tell people that they’ll achieve a superior kind of happiness by giving up everything that makes them happy. You don’t have to be to clear about it. Use big vague words. ‘Universal Harmony’ – ‘Racial Supremacy’ – ‘The Dictatorship of the Proletariat’.
…
Collectivism…One country is dedicated to the proposition that man has no rights, that the collective is all. The individual held as evil, the mass – as God. No motive and no virtue permitted – except that of service to the proletariat. That’s one version. Here’s another. A country dedicated to the proposition that man has no rights, the State is all. The individual held as evil, the race – as God. No motive and no virtue permitted – except that of service to the race.» – Ayn Rand, The Fountainhead (Ελλ: Κοντά στον Ουρανό)
Welcome to the jungle
It gets worse here everyday
Ya learn ta live like an animal
In the jungle where we play
– Guns ‘n’ Roses
Κάποιοι αν θέλουν μπορούν να κάνουνε μια βαθυστόχαστη κοινωνικοπολιτική ανάλυση που θα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τις ταραχές τις έκαναν οι 15χρονοι γιατί οι γονείς τους και όλοι οι υπόλοιποι δεν δουλεύουν για το Κράτος (σοσιαλισμός). Εδώ ακούστηκε ότι τις έκαναν για το ασφαλιστικό…
Η δική μου ανάλυση συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: οργή, μιμητισμός, χαβαλές.
Τα παιδιά όπως είπα δεν είναι πλήρως κοινωνικοποιημένα, αυτό έχει ως συνέπεια όταν μπορούν να μην παίζουν με τους κανόνες.
«αυτό που παρουσιάζεται σαν τάξη πραγμάτων με την ισχύ σχεδόν φυσικού νόμου, στην πραγματικότητα είναι εκατομμύρια άτομα που συμφωνούν να συμπεριφέρονται τον περισσότερο καιρό φυσιολογικά (sic)
…όλοι πιστεύουν ότι πρέπει να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους κανόνες στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Αυτή η συνιστώσα της τάξης πραγμάτων εξασφαλίζεται με το βρίσκουν σχεδόν όλοι τους κανόνες λίγο-πολύ λογικούς
…κοινωνία = μπατσοκρατία + ευσυνειδησία – ζούγκλα. Ισοδύναμα, μπατσοκρατία = – ευσυνειδησία + κοινωνία + ζούγκλα. Αυτό το κάπως πιο πολύπλοκο μοντέλο, μας λέει ότι μπατσοκρατία και ευσυνειδησία δρουν αντιδιαμετρικά.
Κοινώς, το να τα γαμάνε όλα οι μπάτσοι είναι ένδειξη ότι πάρα πολύς κόσμος τα γαμάει επίσης όλα. Γι’ αυτό και είναι πάρα πολύ σοβαρό όταν οι μπάτσοι τα γαμάνε όλα.»
To framework που δημιούργησε την δυνατότητα να δράσουν εκτός κανόνων (να σπάνε τα μαγαζιά των συμπολιτών τους) είναι η συμπεριφορά των αστυνομικών και η Αριστερά (όπως περιγράφει ο Cobden).
Πολλοί αριστεροί θα γράψουν ότι τα αίτια των βίαιων επεισοδίων των τελευταίων ημερών είναι «η ανεργία των νέων παιδιών, η εργασιακή εκμετάλλευση (γενιά των 700 ευρώ), η φτώχεια και η κατάσταση ένδειας ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων, το μεταναστευτικό, το ξεπούλημα του ΟΤΕ, των λιμανιών και η διάλυση της Ολυμπιακής και της ΔΕΗ, τα υπερκέρδη των τραπεζών και η υπερχρέωση των δανειοληπτών, η ακρίβεια, σκάνδαλα και η προσπάθεια συγκάλυψης τους» και γενικά ότι περιέχει η πολιτική ατζέντα του κόμματος που υποστηρίζουν (πχ Συνασπισμός).
Όλα αυτά είναι κουφά αν αναλογιστεί κανείς ότι οι τελευταίες ταραχές είχαν την διαφορά ότι συμμετείχαν και παιδιά του Γυμνασίου και του Λυκείου. Όλα αυτά τα παιδιά διαβάζουν εφημερίδες ή ανάλογα sites και γνωρίζουν για την G700 ή είναι φτωχά και λόγω της ακρίβειας σπάνε τις βιτρίνες; Ή μήπως τους καίει τόσο πολύ η Ολυμπιακή να είναι κρατική και το σκάνδαλο με το Βατοπέδι;
Αυτό το τριήμερο στις καταστροφές συμμετείχαν πολλές διαφορετικές ομάδες. Ήταν οι γνωστοί κάφροι που πετάνε μολότοφ σε κάθε μαζική συγκέντρωση, κάποιοι αριστεροί φοιτητές πορειομανείς που δεν ανήκουν στην πρώτη ομάδα αλλά αυτήν την φορά συμμετείχαν στον πετροπόλεμο, κάποιοι μαθητές και κάποιοι οικονομικοί μετανάστες.
Στις διαμαρτυρίες για τον θάνατο του δεκαπεντάχρονου συμμετείχαν μαθητές, γονείς, απλός κόσμος και μαζεύτηκαν και κάθε λογής πολιτικοποιημένοι που ήθελαν να προωθήσουν την πολιτική τους ατζέντα (έβλεπες στις πορείες ακόμα και στην κηδεία πανό του στυλ «Εργατική Αλληλεγγύη» κλπ).
Οι γνωστοί κάφροι κάνουν καταστροφές για τους δικούς τους πολιτικούς λόγους ενώ οι μαθητές για τον πολύ απλό λόγο ότι είναι μικροί (με ότι συνεπάγεται από αυτό, έλλειψη φόβου τιμωρίας από την αστυνομία, τάση για καταστροφή κλπ) και οργισμένοι για τον θάνατο του συνομήλικου τους.
Τα άτομα έχουν την έμφυτη τάση να χωρίζουν τους ανθρώπους σε ομάδες «Εμείς» και «Αυτοί». Στα μάτια των μικρών είναι μια μάχη Us vs Them, μαθητές εναντίον αστυνομικών. Το μιμίδιο των επιθέσεων σε αστυνομικά τμήματα μεταδόθηκε τόσο γρήγορα όσο μεταδίδονται και οι καταλήψεις των σχολείων. Δεν καταλαβαίνω γιατί παραξενεύονται κάποιοι στις τηλεοράσεις που τα παιδιά είναι βίαια, η βία είναι στην φύση των ανθρώπων και η κοινωνία με τους θεσμούς της και τους κανόνες είναι που την ελαχιστοποιεί. Αρκεί να δει κάποιος πως γίνονται τα σχολεία όταν έχουν κατάληψη. Σπάνε τις καρέκλες και τα θρανία γιατί «ζουν σε μια εικονική πραγματικότητα που όλες είναι ωραίες και ωραίοι και έχουν καγιέν» ή επειδή «παίζουν βίαια βιντεοπαιχνίδια, όπου σκοτώνουν ανθρώπους»; Όλες αυτές οι αριστερίστικες ερμηνείες δεν μπορούν να σταθούν εμπρός στα εμπειρικά δεδομένα. Θα ήθελαν να είναι έτσι ή φταίει η ιδεολογία που χρησιμοποιούν για να ερμηνεύσουν τον κόσμο.
Όταν γίνονταν καταλήψεις στο σχολείο μου ζήτημα ήταν αν απ’όλες τις τάξεις 3-4 άτομα να είχαν 8bitη παιχνιδομηχανή ή 16bitο υπολογιστή. Από τα «Άτομα» που έκαναν την κατάληψη κανείς τους δεν είχε. Όσο για την τηλεόραση δεν ήταν πολύς καιρός που είχαν βγει τα ιδιωτικά κανάλια και δεν θυμάμαι πιο πριν να κυκλοφορούσαν στην πιάτσα τα τρελά μωρά στα δύο Κρατικά που είχαμε ενώ από τα ιδιωτικά η μόνη θεά ήταν η Κρίστα του τροχού της τύχης (σίγουρα δεν ήταν η Δήμητρα από τους «Απαράδεκτους» :Ρ η οποία είναι θεά αλλά με άλλη έννοια).
Και φωτιές βάζαμε σε βαρέλια, και καρέκλες σπάζαμε και στους τοίχους γράφαμε και γενικά κάναμε ότι κάνουν τα περισσότερα παιδιά αν τα αφήσεις χωρίς επιτήρηση σε έναν χώρο. Καταστρέφαμε.
Στο Δημοτικό πετούσαμε κιμωλίες στα λεωφορεία που περνούσαν κάτω από το μπαλκόνι του σχολείου και οι πιο «τολμηροί» νεράντζια (στην οροφή τους, πιο μετά στο λύκειο γνωστοί μου είχαν περάσει από μπροστά από τρόλεϊ -στην Σάμου, νομίζω το 1- και του έριξαν αυγό στο παρμπρίζ). Δώσε στον μικρό την αίσθηση της ατιμωρησίας και θα δεις τις πιο καινοτόμες καταστροφικές επικίνδυνες ηλιθιότητες που δεν μπορείς να φανταστείς.
Στην γειτονιά μου υπήρχε η βεντέτα μεταξύ Αγίου Παύλου (εμείς) και Κολωνού (αυτοί). Πιο παλιά όταν ήμουν πολύ μικρός έλεγαν ότι στην γέφυρα του σταθμού Λαρίσης -τα σύνορα- είχε πέσει μέχρι και μολότοφ στις μεταξύ μας συγκρούσεις. Όταν ήμουν Λύκειο είχε γίνει πάλι «σύρραξη» και όλος ο Άγιος Παύλος πήγαινε προς την γέφυρα, από 9χρονους και δεκάχρονους μέχρι και δεκαεφτάχρονους, δεκαοχτάχρονους. Κρατούσαν ξύλα, πέτρες και γενικά ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο. Εκείνο το βράδυ ένα παιδί από τον Κολωνό -που γνώριζα μάλιστα- χτυπήθηκε στο κεφάλι από ένα γνωστό «Άτομο» από τον Άγιο Παύλο με Kryptonite και πήγε νοσοκομείο. Ήρθε ένα περιπολικό του πετάξαν χαλίκια από την γέφυρα και εξαφανιζόλ μετά. Σαν εχθές θυμάμαι που τρέχαμε επάνω στην γέφυρα και ένας φίλος μου φώναζε αστειευόμενος «πανικός, πανικός!».
Ο «ευγενής άγριος» τελικά είναι σκέτο άγριος και η κοινωνία με τους θεσμούς της είναι αυτή που περιορίζει δραματικά την αγριότητα και μας κάνει ευγενείς. Τα παιδιά δεν είναι ακόμα πλήρως κοινωνικοποιημένα και γι’ αυτό δρουν ως άγριοι όταν έχουν την αίσθηση ότι μπορούν να είναι.
Αν σηκώναμε τις κουκούλες των κάφρων δεν θα βλέπαμε και οικονομικούς μετανάστες όπως πολλοί λένε επειδή βολεύει την ιδεολογία τους. Οι αριστεροί επειδή σύμφωνα με την ιδεολογία τους τα πιο εξαθλιωμένα στρώματα πρέπει να εξεγερθούν και οι δεξιοί γιατί θέλουν φυλετική καθαρότητα και αιτία για να τους διώξουν. Κάτω από τις κουκούλες το πιο πιθανό είναι άτομα που έχουν περάσει πανελλαδικές -που συνήθως θέλει φράγκα λόγω φροντιστηρίων- και ψηφίζουν/ψήφιζαν ακροαριστερά κόμματα στις φοιτητικές εκλογές. Επίσης έχουν χρόνο να τρέχουν σε πορείες και να τα σπάνε.
Οι οικονομικοί μετανάστες που συμμετείχαν στις λεηλασίες δεν έκαναν τπτ παραπάνω από αυτό που σκέφτηκαν πολλοί από τους υπόλοιπους πολίτες που δεν έχουν μαγαζιά μεταξύ αστείου και σοβαρού, «δεν πάμε να σηκώσουμε καμία LCD, τώρα που έχει εκπτώσεις 100%» :Ρ
Η Αστυνομία πρέπει να αλλάξει στάση απέναντι στον πολίτη, να εκπαιδεύει καλύτερα τα μέλη της και να τα περνά από ψυχολογικό έλεγχο κάθε τόσο. Για την παιδική παραβατικότητα όπως την είδαμε τις τελευταίες ημέρες πρέπει να μην επιτρέπουν τις καταλήψεις εφόσον είναι μια μορφή βίας και παρανομίας που από μικροί μαθαίνουν και να πιάσουν τους κάφρους που μετέδωσαν το μιμίδιο των επιθέσεων σε αστυνομικά τμήματα στους μαθητές.
Χάθηκαν η ζωή ενός δεκαπεντάχρονου και οι περιουσίες εκατοντάδων πολιτών. Δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό η ανάρμοστη συμπεριφορά των αστυνομικών οργάνων απέναντι σε νεαρούς πολίτες (που αυτήν την φορά κατέληξε σε φονικό). Δεν ξέρω τι εκπαίδευση τους κάνουν αλλά θυμάμαι άπειρες φορές που μας παρενοχλούσαν χωρίς λόγο όταν ήμασταν στην ηλικία του παιδιού που δολοφονήθηκε μάλλον. Μας τραβούσαν τα μαλλιά, μας έσπρωχναν με τις ασπίδες όταν περνούσαν από δίπλα μας και άλλα τέτοια χαριτωμένα, το έγκλημα μας ήταν ότι πηγαίναμε να παίξουμε ηλεκτρονικά στο Paladium στην Σολωμού στο ύψος του Πολυτεχνείου. Η κλούβα ήταν σταθερά παρκαρισμένη Στουρνάρι και Πατησίων και όποιος έκανε το λάθος να είναι νεαρός με εμφάνιση μεταλλά και να περάσει από εκεί το λιγότερο θα ήταν να τον παρενοχλήσουν φραστικά.
Το αστείο είναι ότι ακόμα και τώρα που δεν είμαι teenager μερικές φορές κάτι μυξιάρικα πουλάνε τσαμπουκά. Πριν από καιρό με έναν φίλο μου περπατούσαμε από Ομόνοια στην Πατησίων και καθώς περνούσαμε δίπλα από την κλούβα που ήταν εκεί σταθμευμένη ένας αμύστακος παίς μας είπε με ύφος «Παιδάκια ψάχνετε τίποτα;».
Η εκπαίδευση τους λοιπόν είναι για τα μπάζα. Δεν ξέρουν να φέρονται στους πολίτες ούτε τελικά να προστατεύσουν τις περιουσίες τους.
Όταν λοιπόν συμπεριφέρονται με την mentalita’ του Αττίλα(*) αντί του serve and protect λογικό είναι να θρηνούμε κάθε τόσο θύματα.
(*) Attila, the man who rules by brute force, acts on the range of the moment, is concerned with nothing but the physical reality immediately before him. respects nothing but man’s muscles, and regards a fist, a club or a gun as the only answer to any problem» – Ayn Rand
Αττίλες όμως δεν έχουμε μονάχα από αυτήν την πλευρά, Αττίλες είναι και όλοι αυτοί οι κάφροι που καίνε τα αυτοκίνητα και τα μαγαζιά των συμπολιτών τους. Έχουν και αυτοί ένα κομμάτι ευθύνης για την ύπαρξη των πρώτων. Στην Εκάλη πιστεύω οι νεαροί δεν υφίστανται αυτά που υφίστανται οι νεαροί των Εξαρχείων και των γύρω περιοχών. Ο λόγος είναι απλός, εκεί δεν καίνε αυτοκίνητα και δεν πετάνε πέτρες και μολότοφ στους αστυνομικούς.
Η καφρίλα της μιας ομάδας τροφοδοτεί την καφρίλα της άλλης.
Για την Αστυνομία η λύση είναι να εκπαιδεύονται καλύτερα τα μέλη της και να περνάνε κάθε τόσο από ψυχολογικά τεστ ώστε παρά την ύπαρξη των κάφρων που καταστρέφουν την πόλη μας να κάνουν σωστά την δουλειά που τους έχουμε αναθέσει.
Οι «αντιεξουσιαστές» καλό θα ήταν να αναλογιστούν τις θέσεις εργασίας που χάνονται, τους κόπους των συνανθρώπων τους που εξαϋλώνονται μέσα στις φλόγες των φωτιών που βάζουν και τον κίνδυνο που διατρέχουν από τους άντρες με τα όπλα(**). Αν όχι αυτό τότε τουλάχιστον να καταλάβουν ότι με τα καφριλίκια τους βοηθούν στο στήσιμο μιας κατασταλτικής Κρατικής μηχανής που μπορεί κάποιος Παπαδόπουλος (ή Σταλινίσκος) του μέλλοντος να βρει έτοιμη. Δεν είναι ότι δεν θα μπορούσε να την φτιάξει μόνος του από την στιγμή που θα έπαιρνε την εξουσία αλλά αυτό θέλει χρόνο και ίσως να αντιμετώπιζε και κάποιες αντιστάσεις στο στήσιμο της που τώρα δεν θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει.
(**) εδώ σκότωσαν ένα άσχετο παιδί με τον «χώρο», φαντάσου.
«The real division is not between conservatives and revolutionaries but between authoritarians and libertarians.» - George Orwell
Ο \"Νεοφιλελεύθερος\" 
