Από το βιβλίο του Umberto Eco «Με το βήμα του κάβουρα:

Καταχρώμαι σημαίνει «χρησιμοποιώ την δύναμη μου για να αντλήσω οφέλη ενάντια στο συμφέρον του θύματος» και «δρω ενάντια στην εντιμότητα ξεπερνώντας τα όρια του θεμιτού», πολύ συχνά αυτός που καταχράται ξέροντας ότι καταχράται, θέλει κατα κάποιον τρόπο να νομιμοποιήσει την κίνηση του και τέλος -όπως συμβαίνει στα δικτατορικά καθεστώτα- να αποσπάσει τη συναίνεση από την πλευρά αυτού που υφίσταται την κατάχρηση ή να βρει κάποιον που είναι διατεθειμένος να δικαιώσει αυτή την κίνηση του. Έτσι, μπορεί κανείς να καταχράται και να χρησιμοποιεί ρητορικά επιχειρήματα για να δικαιώσει την κατάχρηση εξουσίας του.

Από τον μύθο του λύκου και του αρνιού στον Φαίδρο:

Ο λύκος και το αρνί διψάσανε και φτάσανε στην ίδια όχθη. Ψηλότερα στεκότανε ο λύκος – πολύ πιο χαμηλά το αρνί. Τότε, σπρωγμένος από την ξέφρενη λαιμαργία του, ο κακούργος εκείνος έψαξε πρόφαση να καβγαδίσει.
«Γιατί» του ρίχτηκε «μου θόλωσες το νερό που έπινα;» Τότε το αρνί του λέει κατατρομαγμένο: «Με συγχωρείς, λύκε, πως μπορεί να έκανα αυτό που με κατηγορείς; Από σένα κατεβαίνει το νερό που πίνω»

Το νερό παρασέρνει θραύσματα και απορρίματα από τα ψηλά προς τα χαμηλά και όχι από τα χαμηλά προς τα ψηλά.

Τότε εκείνος, διαψευσμένος απ’ τα γεγονότα, επιμένει: «Πάνε έξι μήνες που με κακολογείς. Και το αρνί απαντάει: «Μα εγώ ούτε που είχα γεννηθεί!» Και ο άλλος: «Ο πατέρας σου, μα τον Ηρακλή, με κακολογούσε». Και με αυτά τα λόγια, το αρπάζει και, ενάντια σε κάθε δίκιο, το ξεσκίζει. Αυτός ο μύθος αφιερόνεται σε όποιον επινοεί προφάσεις για να καταπιέσει τους αθώους.

Ο μύθος μας λέει δυο πράγματα. Ότι όποιος καταχράται προσπαθεί πάνω απ’ όλα να δικαιωθεί. Αν η δικαίωση καταρριφθεί, αντιπαραθέτει στην ρητορική το μη επιχείρημα της δύναμης.